Zet een groepje ouderen bij elkaar en het is voorspelbaar hoe de gesprekken verlopen. Kwaaltje worden breed uitgemeten, klachten gedeeld. Hoewel ik naar Bijbelse uitdrukking de leeftijd der zeer sterken heb bereikt, ben ik

Een wandeling van Callantsoog naar Groote Keten duurt heen en terug twee uur. Onderweg kom je het strandleven tegen. Scharrelende mensen langs de vloedlijn. Soms blijven ze even staan bij een aangespoelde krab, of

Mensen, ze blijven mij boeien. Jaren geleden, ik had iemand iets beloofd, zei ik: ‘Ik zal er voor zorgen, je kent mij immers.‘ Haar antwoord is bij mij blijven hangen. ‘Nee, ik ken je

’t Was op een zondagmorgen. Zo uit de badkamer vandaan op weg naar de slaapkamer, viel ik midden in de meditatie van een dominee. U moet weten dat onze wekker gelijk een radio is.

Kamp Westerbork Ze staan daar als zovele jaren. Mannen, vrouwen, kinderen. De minuut stilte voelt gewijd aan. Onder de paraplu’s, die de regendruppels tegenhouden, vliegen gedachten alle kanten uit. Gezichten, ver weggedrukt in het

Ik hoor het mijn moeder nog zeggen: ‘Jan, over een paar weken moet Douwe naar school. Je moet hem leren fietsen.’ Mijn broer boven mij, een jaar ouder dan ik, kon al fietsen. Een

Echt handig ben ik niet en volgens mijn vrouw ook een beetje een rommelpot. ‘Je laat altijd sporen na’, zegt ze wel eens. Als ik eens ‘stiekem’ een bonbonnetje pik, vergeet ik het papiertje

Jaren geleden! Ik weet het nog. Op het podium staat Geert te declameren. Zijn pet staat scheef en de rode zakdoek om zijn nek geeft hem het uiterlijk van iemand die zo uit zijn