Onze caravan staat op de ons aangewezen plek. Mijn vrouw doet een puzzel, ik zit een beetje voor mij uit te staren. De stilte om me heen voelt goed, die dan onderbroken wordt

Wandelend door Zuid-Limburg waan je je in het buitenland. Glooiende hellingen, diepe dalen. Een kerktoren wijzend naar boven. De lucht trilt in het zonlicht. Vogels zweven op de lichte thermiek. We dalen af

Lopen mensen thuis hun buren voorbij zonder te groeten, op een camping ligt dit vaak anders. Misschien omdat je territorium niet groter is dan een paar vierkante meters. Afgeschermd door een klein haagje

Nee, echt groot is de camping niet. Daardoor wel overzichtelijk. Al snel leer je gezichten kennen. Als er iemand voorbijkomt met een dikkere buik dan ik stoot ik mijn vrouw even aan. ‘Wie

Het begon met een hoestje. Niets om je ongerust over te maken. Ieder mens hoest wel eens. Mijn vrouw wees me erop. ‘Wat zit je toch aldoor te blaffen. Ben je verkouden?’ ‘Niet

Misschien krijg ik een brommer als ik zestien ben. Nee, dus. In een gezin met negen kinderen staat een brommer niet boven aan het lijstje van cadeaus Toen ik achttien was werd ik

De wind doet de golven schuimend op het strand storten. Jongeren proberen met hun plank mee te liften op de toppen van de golven. Als het mislukt verdwijnen ze in het schuim.

Een

‘Ik ben de eerste tekenen van het dakloos zijn, weer kwijt’, zegt hij. Zijn lange lichaam zakt weg in de bank bij ons in de kamer. Zijn lange haren zijn weer iets gefatsoeneerd.