De zomer is voorbij. De zon laat zich steeds minder zien en de avonden worden langer.
Gordijnen sluiten de buitenwereld af en de kachel geeft behaaglijk zijn warmte terug.
De televisie vraagt om aandacht. Eenmaal in bed, slaat de regen
We zitten in de schaduw van de boom. Ieder met een pilsje in de hand.
Het is meer dan dertig graden op de camping.
We hebben verschillende dingen gemeen. Vissen vinden we beiden leuk en zo zitten we vaak ‘broederlijk’
“Dat is toevallig dat ik u weer tegenkom,“ zegt ze.
Ik kijk naar de vrouw tegenover mij. Ik herken haar. Twee dagen geleden is ze aangekomen en bezig de camping te verkennen.
“Het zal u hier zeker bevallen”, had ik
De zon vindt het heerlijk om met zijn warmte mensen te laten genieten. Met een licht windje in de rug fietsen mijn vrouw en ik door het weidse landschap. Witte ganzen schommelen door het grasland, met achter zich grijze donzige
Eigenlijk zou je het moeten doen.
Gewoon dingen die om je heen gebeuren opschrijven, of in je gedachten opslaan.
Het lijken allemaal losse gebeurtenissen.
Geen touw aan vast te knopen.
Regelmatig luisteren we ’s morgens naar de podcast van de
