Wij leven zomers in twee werelden. De wereld van de camping en die van thuis. Op de camping, te midden van komende en gaande mensen, thuis tussen vaste patronen en gewoonten. Om toch op

In november vieren veel Protestantse kerken een soort Oudejaarsdag: de Eeuwigheidszondag. Er wordt stilgestaan bij mensen die in de afgelopen tijd zijn overleden, net zoals met Allerzielen. De krant die ik lees heeft er

Is er een tijd vastgesteld voor rouwen? Ik weet het niet. Het is tien jaar geleden. We hebben al de kaarten en brieven gelezen. Al lezend zagen we gezichten voor ons. Zittend aan een

De zomer is voorbij. De zon laat zich steeds minder zien en de avonden worden langer. Gordijnen sluiten de buitenwereld af en de kachel geeft behaaglijk zijn warmte terug. De televisie vraagt om aandacht.

Soms hoor je het mensen zeggen: “het lijkt het paradijs wel.” Om daarna te horen wat er aan schoonheid en moois allemaal te zien was.

In mijn fantasie, als ik aan het paradijs denk,

We zitten in de schaduw van de boom. Ieder met een pilsje in de hand. Het is meer dan dertig graden op de camping. We hebben verschillende dingen gemeen. Vissen vinden we beiden leuk

“Dat is toevallig dat ik u weer tegenkom,“ zegt ze. Ik kijk naar de vrouw tegenover mij. Ik herken haar. Twee dagen geleden is ze aangekomen en bezig de camping te verkennen. “Het zal

De zon vindt het heerlijk om met zijn warmte mensen te laten genieten. Met een licht windje in de rug fietsen mijn vrouw en ik door het weidse landschap. Witte ganzen schommelen door het