In november vieren veel Protestantse kerken een soort Oudejaarsdag: de Eeuwigheidszondag. Er wordt stilgestaan bij mensen die in de afgelopen tijd zijn overleden, net zoals met Allerzielen. De krant die ik lees heeft er een speciale bijlage aan gewijd.

Is er een tijd vastgesteld voor rouwen? Ik weet het niet. Het is tien jaar geleden. We hebben al de kaarten en brieven gelezen. Al lezend zagen we gezichten voor ons. Zittend aan een tafel, gebogen over de kaart.

De zomer is voorbij. De zon laat zich steeds minder zien en de avonden worden langer. Gordijnen sluiten de buitenwereld af en de kachel geeft behaaglijk zijn warmte terug. De televisie vraagt om aandacht. Eenmaal in bed, slaat de

Soms hoor je het mensen zeggen: “het lijkt het paradijs wel.” Om daarna te horen wat er aan schoonheid en moois allemaal te zien was.

In mijn fantasie, als ik aan het paradijs denk, zie ik Adam en Eva

We zitten in de schaduw van de boom. Ieder met een pilsje in de hand. Het is meer dan dertig graden op de camping. We hebben verschillende dingen gemeen. Vissen vinden we beiden leuk en zo zitten we vaak

“Dat is toevallig dat ik u weer tegenkom,“ zegt ze. Ik kijk naar de vrouw tegenover mij. Ik herken haar. Twee dagen geleden is ze aangekomen en bezig de camping te verkennen. “Het zal u hier zeker bevallen”, had

De zon vindt het heerlijk om met zijn warmte mensen te laten genieten. Met een licht windje in de rug fietsen mijn vrouw en ik door het weidse landschap. Witte ganzen schommelen door het grasland, met achter zich grijze

Eigenlijk zou je het moeten doen. Gewoon dingen die om je heen gebeuren opschrijven, of in je gedachten opslaan. Het lijken allemaal losse gebeurtenissen. Geen touw aan vast te knopen.

Regelmatig luisteren we ’s morgens naar de podcast van