Gehouwen en gebeiteld uit een brok steen

Een bijbel

Echt handig ben ik niet en volgens mijn vrouw ook een beetje een rommelpot. ‘Je laat altijd sporen na’, zegt ze wel eens. Als ik eens ‘stiekem’ een bonbonnetje pik, vergeet ik het papiertje weg te gooien. En als je kijkt naar de geplaatste foto, ligt op mijn bureau alles door elkaar.
Maar je kunt zien waar ik mee bezig ben. Dat weer wel.
Schrijven.
Helemaal links kun je nog net het rode potlood zien liggen. Dat gebruik ik soms om geschreven teksten te verwijderen of te markeren. Rechts in het beeld staat een Bijbel. Het gebeurt nogal eens dat ik hierin een verwijzing of iets anders in opzoek. In mijn werkkamer liggen verschillende vertalingen. Maar aan deze bijbel ben ik bijzonder gehecht.
Gebeitelde stenen BijbelAls je de foto ziet denk je misschien aan de Statenvertaling. Een erfstuk of zo. Toch niet, hoewel de Bijbel zwaar in je hand ligt. Het is een werkstuk van mijn vrouw. Gehouwen en gebeiteld uit een brok steen. Ze heeft hem speciaal voor mij gemaakt.
Terwijl ik ernaar zit te kijken, komen er brokstukken van zinnen uit de Bijbel bij mij naar boven. De Bijbel, het Woord van God, kan als een steen op je maag liggen. Christus wordt in de Bijbel een hoeksteen genoemd. Stenen zoals, chrysopraas, onyx, sardonisch, worden in al hun pracht beschreven. Mozes, ik zie hem staan, slaat op de rots waar water uit komt.
In sommige huizen liggen of staan bijbels in een boekenkast. In de loop van de tijd is er stof op neergedwarreld. Dat maakt het boek, net als de stenen bijbel van mij, oud om te zien. Echter, je kunt het stof er van afblazen en opnieuw op ontdekkingstocht te gaan.
In ons spraakgebruik, kom je nog vaak Bijbelse uitdrukkingen tegen.
In zak en as zitten. Iemand de andere wang toekeren. Een ongelovige Tomas.
Teksten uit de Bijbel worden soms gebruikt om de ander er figuurlijk mee om de oren te slaan.
Opnieuw gaat mijn blik naar het werkstuk van mijn vrouw. Ik proef er haar liefde in. Ze heeft zitten beitelen, raspen en schuren. Langzaam maar zeker kwam het boek uit de steen vandaan.
Mag ik het vergelijken met mijn hemelse Vader?
Is Hij ook bezig te beitelen, te schuren om van mij een mens te maken waar Hij graag naar kijkt?