Mijn generatie heeft meer ontwikkelingen meegemaakt op internet en alles wat daarbij bijkomt dan men ooit voor mogelijk had gehouden. Voor sommige ouderen is het niet bij te benen. Onze kleinkinderen vroegen ooit eens aan mijn vrouw: ‘Oma hoelang mocht jij vroeger op de computer?’ Ze waren verbaasd dat die er in oma’s tijd niet bestond. Hoe kwam je toen de dag ooit door? Door de opkomst van de TV en alle andere elektronische snufjes, is de wereld kleiner geworden. Zo heb je met je smartphone, als draagbare computer, een wereld van informatie in je hand. Op de camping waar ik momenteel verblijf zie ik menige ‘grijskop’ met zijn telefoon in de hand voor de caravan zitten. Vaak met echtgenote aan zijn zijde. Vingers schuiven schermen heen en weer en met een vinger worden cijfers aangetikt. ’Ja hoor alles goed. Zitten voor de caravan. De plek is ruim en de zon schijnt. Dikke kus van oma.’ Ook hebben we het fenomeen podcast. Het doet denken aan de radioprogramma’s van eerder. Ze gaan over allerlei onderwerpen. Politiek, gezondheid, enz. Je kunt er een breed publiek mee bereiken. En ze worden steeds populairder. Elke morgen luisteren mijn vrouw en ik ernaar. Een kleine Schriftoverdenking. Daar zijn erbij, die je overdag bezighouden. Ik vind het mooi. Nog niet zolang geleden, tijdens het winkelen in de stad, zag ik deze tekst aangeplakt op het raam van een kleine eetgelegenheid. Wifi werkt niet, hier moet je met elkaar praten. Die kwam binnen. Want naast alle voordelen en het gemak van internet, proef ik ook een verarming. Mensen leven steeds meer in hun eigen bubbel. En verschraalt het omzien naar de ander. Zou het zijn dat naast alle voordeel er ook nadeel kan zijn?