Pinksteren hebben we weer achter ons gelaten.
En eerlijk gezegd, ik ben er blij om. Ik had er geen goed gevoel bij.

Misschien herkent u het.
Je gaat naar een feestje, maar de andere dag heb je een katterig gevoel.
Je hebt een glas gedronken, mensen ontmoet en toch ben je niet voldaan.
Waren de verwachtingen te hoog gespannen misschien?
Was de uitnodigingskaart te veel versierd. Met gekleurde hartjes en blijde foto’s.

Van huis uit ben ik gewend om op de eerste Pinksterdag naar de kerk te gaan. De tweede was voor jezelf en later voor ons gezin. De dag daarna nam je de draad van het gewone leven weer op.
Maar nu.

Eerst waren daar de mailtjes.
“Fijn Pinksteren allemaal.”
“Allen een vurig Pinksterfeest gewenst!”
“Voor allemaal gezegend Pinksterfeest. Wij zijn geen wees.”
Krijgt u er al een beetje beeld bij?
Hartjes en bloemetjes.

De dag zelf.
Door de Corona geen kerkdienst. Maar een opname in een kas waarin fruit wordt geteeld. Via live stream kijken we mee. Er zou een soort overeenkomst zijn met het werk van de Geest en groei. Dat volgde ik. Maar het was allemaal zo gewoontjes. Geen vlammend betoog. Geen spreken in tongen.
Zit het wel goed?

In het verslag van de krant na Pinksteren gaat het heel anders. Handen in de lucht en men zweeft als een arend gedragen door de wind. Ik voel me katterig. Als een musje, dat nog niet goed kan vliegen en van uit zijn oogjes de poes ziet kijken die zich om zijn bek likt.
Waar is de Geest?  Ik voel me een wees.
Als ik woorden wil koppelen aan mijn gevoel, lijkt het op spreken met dubbele tong. Zoals iemand die te veel wijn op heeft. Ik kan het niet goed onder woorden brengen.

Ergens in mijn boekenkast moet een klein boekje staan. Met daarin tien preken over de vruchten van de Geest.
Ik noem enkele. Vriendelijkheid, goedheid, geloof, zachtmoedigheid, liefde, zelfbeheersing.
Ik laat de woorden op mij inwerken. Lees en herlees.
Spoel ze als een wijnproever door mijn mond.
In de brief aan de Galaten lees ik: Laat je leiden door de Heilige Geest en geef niet toe aan slechte verlangens. En laat je je leiden door de Geest, dan ben je blij en je leeft in vrede.

Zou het toch kunnen zijn, dat…?Weer hakkel ik.
Ik probeer het nog een keer.
Zal het toch kunnen zijn dat de Geest in mij werkt?
Zonder ophef. Maar gewoon aanwezig?

Nou, vooruit dan maar.
Heel zachtjes: “Halleluja.”

Muziek: Remco Hakkert-Heilige Geest Van God