Blog

Misschien krijg ik een brommer als ik zestien ben. Nee, dus. In een gezin met negen kinderen staat een brommer niet boven aan het lijstje van cadeaus Toen ik achttien was werd ik

De wind doet de golven schuimend op het strand storten. Jongeren proberen met hun plank mee te liften op de toppen van de golven. Als het mislukt verdwijnen ze in het schuim.

Een

‘Ik ben de eerste tekenen van het dakloos zijn, weer kwijt’, zegt hij. Zijn lange lichaam zakt weg in de bank bij ons in de kamer. Zijn lange haren zijn weer iets gefatsoeneerd.

Hij gooide een steentje tegen haar raam

Au! Jozefs gezicht betrok, maar toen moest hij grinniken. Doordat hij vanaf het dak keek hoe een jonge vrouw beneden de binnenplaats overstak, belandde de hamer

Eenzaamheid die kwelt.

Regelmatig trek ik het land door met mijn verhalen. Voor veel ouderen is zo’n  middag of avond een onderbreking van hun dagelijks leven. Zij hebben het arbeidsproces achter zich

Mijn vrouw zit naast me met een opengevouwen wegenkaart op haar schoot. Ik stuur de auto over de smalle bergweggetjes. We passeren kleine dorpjes, of zien ze tegen een bergwand aangeplakt liggen. In

Zittend voor de caravan heb ik het gezicht op haar. Zachtjes hoor ik de breipennen tikken. Insteken, draad omslaan, doorhalen, af latengaan. Voelt ze dat ik haar opneem? Ze lacht ineens onzeker. Onzeker,

Ze heeft wind mee. De zon schijnt, verstopt zich dan even achter een wolk, om daarna verrassend weer tevoorschijn te komen. Ze groet de tegemoetkomende fietser. Hier in Limburg, waar ze geboren is,