Met zacht geroep probeert de armoedig geklede man aan de kant van de weg mijn aandacht te trekken. In de schaduw van een muurtje zit hij de wandelaars op te nemen. Op het

Hoe lang geleden ben je vertrokken? Ja, daar leek het meer op dan dat je was gestorven. Je had nog een vol gezicht. Geen oude mannengezicht. Ach, wat doet het er ook toe.

Ze is oud. De glans is van het leven af. Nu wordt ze verzorgd. Ze zijn goed voor haar. Vanuit haar kamer staart ze naar buiten de verte in. Af en toe praat

Ik wil u niet vermoeien met het opsommen wat we vandaag allemaal aan communicatiemiddelen hebben. Internet biedt namelijk veel mogelijkheden. Je kunt skypen met iemand in het buitenland. Je stuurt een sms’je of

De ezels volgen het pad door de woestijn. Ze hebben al een hele reis achter zich. Veel wordt er niet gepraat tussen de mensen onderweg. Voorop rijdt een oude man. Zijn gezicht is

De man naast mij houdt, net als ik, zijn ogen op de dobber gericht. Even later brengt een vrouw hem koffie en vraagt hem hoe het gaat. ”Gaat wel”, zegt hij. Als de

Zie ze gaan. Een vader en een moeder, met hun twee kinderen. Gewoon een dagje uit. Vader had een idee. Naar de haven, de schepen zien die daar liggen. En natuurlijk een ijsje

Langzaam druppelen de mensen de kerkzaal  binnen.Het grote koor had de kelen al losgezongen.Nog even, en dan zouden ze het grote podium vullen.Zachte muziek rolt door de kerkzaal.Dan worden we welkom geheten.