Voor mij zit een vrouw van halverwege de zeventig jaar. Daar ziet ze niet naar uit. Hooguit vijfenzestig zal je haar geven. In haar handen houdt ze een foto geklemd.
Het is een afbeelding van een gezin.
De laatste avond dat ik bij u zat voor uw sterven, moeder, zal ik nooit vergeten. Achteraf heb ik spijt dat ik toen niet meer gevraagd heb. Want u voelde dat het niet lang meer zou duren. Waarom
