Maandagmorgen. Campinggasten lopen over het veld richting toilet en douche. De zon begroet hen met zijn eerste stralen. Een nieuwe dag is aangebroken. Wat brengt het ons?

Terwijl zijn vrouw zich doucht, verzamelen

In november vieren veel Protestantse kerken een soort Oudejaarsdag: de Eeuwigheidszondag. Er wordt stilgestaan bij mensen die in de afgelopen tijd zijn overleden, net zoals met Allerzielen. De krant die ik lees heeft

Is er een tijd vastgesteld voor rouwen? Ik weet het niet. Het is tien jaar geleden. We hebben al de kaarten en brieven gelezen. Al lezend zagen we gezichten voor ons. Zittend aan

De zon vindt het heerlijk om met zijn warmte mensen te laten genieten. Met een licht windje in de rug fietsen mijn vrouw en ik door het weidse landschap. Witte ganzen schommelen door

Voor mij zit een vrouw van halverwege de zeventig  jaar. Daar ziet ze niet naar uit. Hooguit vijfenzestig zal  je haar geven.  In haar handen houdt ze een foto geklemd.

Mijn moeder

De laatste avond dat ik bij u zat voor uw sterven, moeder, zal ik nooit vergeten. Achteraf heb ik spijt dat ik toen niet meer gevraagd heb. Want u voelde dat

De man in het bed is onrustig. Soms grijpen zijn handen in de lucht, op zoek naar houvast? Zijn dochter zit aan het bed. Met een vochtige doek veegt ze over het voorhoofd

U herkent het wel. Af en toe belt iemand u om u iets aan te prijzen. Of om u te bedanken voor uw gift. Met daaraan soms de vraag of u het wilt