Douwe Janssen

ik bid voor je

Geborgen

Douwe Janssen 21-08-2020 Verhalen 2020

De zon vindt het heerlijk om met zijn warmte mensen te laten genieten. Met een licht windje in de rug fietsen mijn vrouw en ik door het weidse landschap. Witte ganzen schommelen door het grasland, met achter zich grijze donzige jongen. Een waterhoentje zit geduldig op zijn nestje in de sloot te wachten totdat er onder haar buik iets begint te kriebelen. Aan de slootkant liggen eenden met hun kop in de veren gestoken te slapen. Een buizerd hangt boven het grasland te bidden. Zijn gewoonte voor het eten? Een wereld door God geschapen, hoe mooi!
Moe en voldaan strek ik aan het eind van de middag mijn benen. Mep naar de steekmug die zich te goed wil doen aan mijn bloed. Weg jij.
Mijn telefoon geeft aan dat iemand mijn nummer belt.
Traag neem ik hem op en hoor: “Ik heb nog twee maanden te leven en zeg bij dezen mijn abonnement van Elisabeth op.”

Het duurt even voordat de woorden tot mij doordringen. Dan herpak ik me. Vraag naar haar naam en adres. Ondertussen buitelen allerlei gedachten door mij heen. Mijn gevoel zegt me, ik kan dit gesprek niet zo maar afbreken.

“Hebt u mensen om u heen staan, die er voor u willen zijn?”
“Ja, die zijn er.”
“Hebt u veel pijn?”
“Ja, maar ik krijg morfine.”
Stilte.

“Bent u bang?”
“Nee, waarvoor zal ik bang moeten zijn. Ik voel me geborgen.”
“Wat verwacht u over enkele maanden?”
“Dat ik mijn man weer zal zien.”
“Mevrouw, ik weet niet goed wat ik verder nog tegen u moet zeggen.”
Goede reis? Behouden aankomst?
“Sommigen zeggen: ik bid voor je,” zegt ze.
“Dat zal ik dan ook doen en wens u heel veel sterkte toe.
Dag hoor.”

Een wereld, door God geschapen, ligt ineens aan duigen.
Ik probeer me in te leven hoe het zal zijn als je hoort dat spoedig de grote vakantie aanbreekt.
Je geliefden, huis, caravan achter moet laten.
Geborgen zijn?

Ik ben er niet uit.

1 thought on “Geborgen”

  1. Mooi geschreven Douwe, zo zie je maar hoe betrekkelijk het leven is.
    Je probeert jezelf in te leven, hoe het zou zijn wanneer je spoedig aan die grote vakantie toe bent.
    Mijn voorstelling is altijd dat ik mijn leven lang in een trein zit en er op momenten mensen bij mij in de coupé komen zitten en ook weer uitstappen.
    De een stapt de volgende halte weer uit en een ander blijft wel jaren bij mij in de coupé zitten.
    Mijn intentie is om aan alle mensen waar ik mee in contact kom tijdens mijn leven, of het nu van korte of van lange duur is, liefde heb kunnen geven.
    Ik geloof dat ik van alle mensen die ik tegenkom iets kan leren en ik hoop dat ik, ook al is het maar een klein aandeel iets kan terug geven.
    Dan zal ik heel tevreden op mijn leven terug kunnen kijken. Dan ben ik moe en ben ik aan die grote vakantie toe.

    Ik ben benieuwd Douwe, of je al een klein beetje een voorstelling kunt maken.
    De korte tijd dat ik samen met jou en jouw lieve vrouw op de camping heb mogen staan, heb jij al veel voor mij betekend, dank je wel hiervoor.
    Ik hoop dat jij nog heel veel en heel lang mag geven!

Comments are closed.