Nee, ik ben geen taalfreak. Hoewel er altijd nieuwe woorden in ons taalgebruik zullen bijkomen, vaak uit het Engels, houd ik meer van gewoon Nederlands. Waarom moet ik zo nodig uit mijn comfortzone stappen, als ik gewoon mezelf wil blijven. Daarom zult u in mijn verhalen weinig vreemde woorden tegenkomen.
Luisterend naar een podcast hoorde ik ineens de zin: “Iemand tevoorschijn luisteren.” Wat een rare zin, ging het door mij heen. Maar verder luisterend naar het verhaal viel het kwartje zogezegd. Sterker nog, ik kreeg er beeld bij. Ik neem u mee naar mijn jeugd. Het was tijdens het huisbezoek. Weet u nog hoe dat vroeger ging? Ouderlingen kwamen een keer per jaar langs bij de gezinnen in hun wijk. Dit om zich op de hoogte te stellen van het wel en wee daar. Of dit altijd tot zijn recht kwam, laat ik in het midden. Maar het was een vaste gewoonte. Sigaren werden er op tafel gezet en de koek stond gesneden op het plankje in de keuken. Na eerst geconstateerd te hebben, dat het weer nat of droog was de laatste tijd, stak men van wal. Er werd uit de Bijbel gelezen en gebeden. Daarna volgde het gesprek. In mijn beleving kregen eerst de kinderen een vraag. Vaak in de trant van: hoe gaat het op school? En kun je de psalmversjes goed leren? Daarna ging het gesprek door met de ouders. Het ging over de kerk, de preek en aanverwante zaken. Mijn vader las redelijk veel en kon een gesprek goed op gang brengen en houden. Mijn moeder luisterde meer en zorgde voor het tweede kopje koffie. Toen er een stilte viel, vroeg de ouderling die nog maar weinig had gezegd, aan mijn moeder: “Het is zeker een heel gedoe om alle kinderen, we waren met ons negenen thuis, op tijd aangekleed naar de kerk te krijgen? Ik kreeg gelijk sympathie voor die man. Gewoon omdat hij aandacht had voor mijn moeder die geen tijd had om alle artikelen in de kerkbladen te lezen. En, hoewel de momenten schaars waren dat ze stil zat, stond de verstelmand met sokken, inclusief gaten, naast haar stoel. Met een bol onder het gat van de sok, werden draden heen en weer over het gat gespannen. Om tegen tienen de mand aan de kant te zetten. Bedtijd. Aan die ouderling moest ik denken, toen ik de zin hoorde: “iemand tevoorschijn luisteren, “Ik denk niet dat de ouderling lang had gestudeerd. Maar hij had het leven in al zijn facetten waarschijnlijk geproefd. Daarbij kon hij luisteren. Ik ken iemand die een paar keer in het jaar met zijn ‘oude’ predikant een glas whisky drinkt. Daarbij zoeken ze een rustig plekje in de “Herberg” op. Ze beginnen altijd met een Duvel in een groot glas weg te werken. Als daarna een schaaltje met bitterballen op de tafel wordt gezet, bestellen ze een glas whisky. Ze laten de drank zachtjes schommelen, ruiken eraan en laten hem dan met kleine teugjes naar binnen glijden. Ze knikken elkaar toe. Er is openheid naar elkaar. Er is geen sprake van een meerdere of een mindere. Twee kinderen van de Heer komen al luisterend tevoorschijn. De sfeer is zo zuiver dat bij het afscheid God gedankt wordt voor de ontmoeting. Het lege whiskyglas op de tafel als getuige, met daarnaast het schaaltje waar de bitterballen op hadden gelegen. Met op de rand een lik mosterd. Zal het barmeisje iets geproefd hebben van de sfeer? Misschien vraagt u zich af, waar doen de beide voorvallen aan denken? Laat me u meenemen in een gebeurtenis. Een Man zit bij een waterput. Het is warm en de zon brandt. Zijn dorst is groot. Dan wendt hij zich tot de vrouw die water komt halen. Hij vraagt haar om drinken. Dit tegen alle gebruiken in. Dat weet de vrouw en dat zegt ze ook. “U vraagt mij om water?” Als u in de Bijbel thuis bent, voelt u hem al aankomen. Inderdaad, het is Jezus. De vrouw is een Samaritaanse, met wie Joden nu niet bepaald vriendelijk en met hoogachting omgaan. Jezus, die het levensverhaal van de vrouw kent brengt de vrouw met zijn vragen, al luisterend voor het voetlicht. Dit zonder veroordeling. Dan vallen barricades weg. Wat overblijft, is een mens op zoek naar het ware geluk. Die dan anderen daarin wil meenemen.
*Deze zin was van Margriet v.d. Kooi. Uitgesproken in een podcast.